Zelf vind ik de veronderstelling dat een persoon ondanks zijn emotionele pijn of de ernst van de situatie waarin hij verkeert altijd maar positief moet zijn, een stuk giftiger. Niemand heeft namelijk het recht om de emoties van een ander te monopoliseren. Woede is niet per definitie negatief, in veel gevallen is woede juist het ontstekingsmechanisme dat nodig is om het innerlijke vuur in mensen aan te wakkeren.

Ik zou me geen Nederland voor kunnen en willen stellen waar vrouwen geen kiesrecht hebben, waar abortus illegaal is en waar niet-hetero stellen hun liefde niet mogen bezegelen met een huwelijk. Ik ben maar wat blij dat er mensen zijn geweest die woedend met hun vuist op tafel hebben geslagen en hebben gestreden voor zaken die we nu als heel normaal beschouwen. Bedankt voor jullie boosheid mensen, chapeau!

De drie voorbeelden die net werden aangehaald zijn wellicht erg groot en niet direct persoonlijk, maar ook puttend uit mijn eigen leven kan ik tal van voorbeelden noemen waarbij de woede die ik in me had mij veel heeft gebracht. Het meest voor de hand liggende voorbeeld, zoek ik dichtbij huis: mijn levens- en zakenpartner Lisa.

Wanneer ik op de middelbare school niet zoveel woede in me had gehad, was ik waarschijnlijk nooit in een punkband gaan spelen om diezelfde woede zo op een creatieve manier te kunnen uiten. Zonder die punkband was ik nooit evenementen gaan organiseren. Zonder die evenementen was ik nooit een hbo-opleiding Leisure Management gaan doen. Zonder deze opleiding was ik nooit bij een jongerencentrum/poppodium in Eindhoven gaan werken en zonder die baan was ik nooit in aanraking gekomen met Lisa, die daar net als ik rondliep. Ik durf dus te stellen dat mijn woede mij letterlijk liefde heeft geschonken.

Natuurlijk kan woede een verstikkende en immobiliserende werking hebben en schadelijk zijn voor je persoonlijke welzijn. Aan de andere kant kan het leiden tot vernieuwende, creatieve ideeën die bijdragen aan verandering en aan een eerlijkere en mooiere wereld. Het vinden van de juiste balans kan wellicht frustrerend zijn, veel tijd kosten en vaak confronterend zijn, maar aan de andere kant kan het je ook heel veel opleveren. Daarom zou ik je graag uit willen dagen om je woede te omarmen en te kijken wat voor inzichten, drijfveren en geluk het je zou kunnen brengen. Wie weet houden we er nog wel een nieuw grondrecht aan over, dat we over twintig jaar ook weer vanzelfsprekend vinden.

Geschreven door: Randy van Boxtel